 1899 - 1962 (63 jaar)
-
| Naam |
Eduardus van Immerseel |
- Rijnschipper met Rijnpatent tot Bazel, Yachtschipper.
Piet van Immerseel schrijft: Hij was een allerliefste man, en een bovenstebeste vader. Vriendelijk, vrolijk, optimistisch, en leutig. Hij en zijn broer Piet maakten een hele avond grappen, en konden tijdens de familiebijeenkomsten het ganse gezelschap amuseren. Mijn vader was iemand die op ieder ogenblik, en op alles met een kwinkslag kon antwoorden. Hij was heel handig en zeer werklustig. Hij werd tijdens een nachtelijke smokkeltocht, in het voorjaar van 1941, bij een grensoverschrijding in de buurt van Nieuw-Namen en Kieldrecht door een Duitse patrouille beschoten, juist toen hij een dijk wilde oversteken. Doch hij liet zich vallen achter een boom, en werd gelukkig niet geraakt. Hij werd toen drie weken in Sint-Niklaas-Waas opgesloten. En werd daarop naar Duitsland gestuurd en verplicht tewerkgesteld in Stettin, later heeft hij een andere bestemming gekregen in een bos in de buurt van Peenemunde. Na zowat anderhalf jaar heeft mijn moeder met pakken voedsel, koffie, zijden kousen en kant en een flinke koopsom, mijn vader in België kunnen houden. Hij werd dan tewerk gesteld in de "ERLA"-fabriek te Mortsel, waar hij het bombardement op 04-04-1943 meemaakte. Alhoewel hijzelf gekwetst was, heeft hij toch nog 13 mensen van onder het puin gehaald. Waaronder een zekere Frans de Kinder, die echter na 1 week evenwel overleed aan inwendige kneuzingen, in het Maria Hospitaal, Vredestraat Berchem. Deze was de vader van Mevrouw Verdonck, geheeten Irma de Kinder. Haar man Denis Verdonck zou later in Kongo de dooppeter worden van Linda van Immerseel. Wat ook weer een toeval mag heten.
Mijn vader Eduard, werd na Wereldoorlog II hard aangepakt door de "repressie", en veroordeeld wegens verklikking aan de vijand; door de krijgsraad van Antwerpen.
# Het dossier is Nr.TS/ 413/ 97-2829-2830 Jé 1945.
Dit dokument bevind zich te Brussel in het Gerechtshof Poelaartplein. Zie ook V.V.F./ Vonnissen oorlog 1940-1945/ B.30-766 Akte 1945/ 288. Antwerpen 10-Juli-1945 #
Het handelde om een opzegging van een huishuurkontrakt aan ene zekere Jozef de Kuiper, die bij mijn ouders woonde in een "kwartier" zoals men dat toen noemde (lees nu appartement). Deze Jozef Janssens alias "de Kuiper", was huurder van een voorkamer, een opperkamer-slaapkamer, een halve kelder, een half gedeelte van een stal achteraan het huis in de Hollebeekstraat 126 Hoboken, het huis waarin mijn ouders woonden. Het toilet (plankgat) was gemeenschappelijk. Jozef Janssens was een alcoholicus en was alle dagen stomdronken, bevuilde het toilet iedere keer. Zijn vrouw ontsloot het achterpoortje, zodat hij tijdens zijn nachtelijke slemperijen, toch noch binnen kon. Mijn moeder was angstig dat ook anderen onverlaten zich toegang tot ons huis konden verschaffen. Na enkele opmerkingen gemaakt door mijn moeder over zijn wangedrag, nam hij een vleesmes en bedreigde haar. Toen zij met haar twee kinderen in de achterkeuken wegvluchtte, stak hij met dat mes tot vier maal toe in de keukendeur. Na een aanklacht bij de Politie die het niet nodig achtte tussenbeide te komen, toch zeker niet voor Nederlanders, richtte mijn moeder zich tot de Rijkswacht, deze kwam wel kijken, bekeek de keukendeur en het achterpoortje, en deed verder niets.
Verder heb ik, Piet van Immerseel, de vrouw van Jozef de Kuiper, zelf op heterdaad betrapt bij het stelen van steenkool, die opgestapeld lag in onze helft van de stal. Dat gevoel van onveiligheid en ook nog, een ander feit, zoals drie maanden achterstel van de huishuur, deden mijn moeder besluiten bij mijn vader, die in Duitsland verplicht tewerk gesteld was door de Duitsers, aan te dringen, om verlof te vragen. Zodat hij naar België zou komen om deze huurkwestie te regelen, waarna hij beloofde zijn werk te hervatten. Doch dat moest destijds gevraagd worden aan de "Lagerfuhrer". Deze vond dat niet nodig, omdat hij zegde dit administratief te zullen oplossen via de plaatselijke "Kommandatur" in het gebied waar vader werkzaam was. Verder werd aldus de zaak doorgestuurd via de "Kommandantur", van Peenemunde, naar de "Kommandatur" te Antwerpen. Buiten-om de wil van mijn vader. Dit had uiteindelijk tot resultaat dat Jozef Janssens gedwongen werd te verhuizen. Doch deze zon op wraak. En na de oorlog, bij de bevrijding was het in België niet moeilijk om iemand te doen veroordelen. En hij draaide de zaak gewoon om, en zei dat mijn vader hem "verklikt" had aan de vijand. En werd deze opzegging van een huurkontrakt, een gewone huishuurkwestie dus, een staatsgevaarlijke zaak. Stel U voor in de jaren 1944-1945; "een verklikking aan de vijand". Meer was er niet nodig om iemand in de gevangenis te doen belanden. Het volk eiste zo nodig bloed, om opluchting te geven aan de opgekropte haatgevoelens tegen de Duisters. Men braakte haat tegen iedereen, die ook maar iemand een strobreed in de weg had gelegd. Daarbij heeft mijn vader, bij de eerste zitting, op de rechtbank, een zéér grote domheid begaan, en een dokument ondertekent, waarvan hij wist dat het leugens inhield, en dat hij toen ook opmerkte aan de Krijgsauditeur, met de woorden: "Dit kan ik niet tekenen want het staat vol leugens". Waarop de krijgsauditeur Pierre Meert in een woede ontstak en dreigend antwoorde: "Als ge dit niet tekent, steek ik U onmiddelijk vast, en ziet ge voor lange tijd uw kinderen niet meer" !. Dusdanig onder druk gezet, barste mijn vader in tranen uit, wegens zoveel opgestapeld onrecht. Bezweek door de uitgeoefende druk en ondertekende, het leugenachtige stuk. Dit zou hem later bij het uitspreken van het vonnis zuur opbreken, want hij had daardoor de (valse) feiten bekend. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van een jaar, wegens verklikking aan de vijand.
En tien jaar ontzetting uit zijn burgerrechten. Bron V.V.F./ Vonnissen oorlog 1940-1945/ B.30-766.
Nu hield dat laatste niet zoveel in want als Nederlander had hij sowieso geen burgerrechten, want stemrecht had hij niet, een officiële plaats als staatsambtenaar werd aan Nederlanders niet toegekend en als geteisterde van de V-2 bom die zijn huis beschadigd had, kreeg hij geen vergoeding, (wat de Belgen wel kregen) d.w.z. hij werd aanschouwd als tweederangsburger. Men zei wat die "geteisterden"-vergoeding betrof; dat hij zich maar moest richten aan het Nederlands consulaat. En die antwoorden hem dat hij dat moest vragen aan de Belgische staat waaraan hij zijn belastingen had betaald. En werd van het kastje naar de muur gestuurd.
Een duidelijk voorbeeld van tweede-rangs-burgers, en stilzwijgende "apartheid". Wat een verschil met het jaar 2000 !!!, waar men smijt met voordelen aan niet Europese inwijkelingen, die géén belastingen betalen.
En die alle voordelen krijgen zonder enige prestatie in het voordeel van België geleverd te hebben.
Mijn moeder kreeg, voor aanhitsing tot verklikking; een gevangenisstraf van vijf maand met uitstel gedurende drie jaar. Zij zijn echter geen van beiden gearresteerd en opgesloten. Waarschijnlijk wegens overbevolking der gevangenissen, en gezien het geen militair feit betrof, doch een simpele huishuurkwestie als burenruzie die zwaar genoeg doorwoog op mijn vaders straf. En ook misschien wegens een handigheidje van hun advokaat. De advokaat was P.W.SEGERS die later eerste minister is geworden.
De som die mijn moeder hiervoor betaalde lag om en bij de 25.000 frank. Stel U voor in 1945.!!!
Het toppunt van de hele zaak was dat deze Jozef Janssens zelf lid was van het V.N.V., een vereniging die collaboreerde met de Duitse overheid. Ik heb dit zelf ontdekt toen ik (V.I.P.) per vergissing een brief aan hem gericht openscheurde, en waarin onder andere stond; Met het briefhoofd van het V.N.V. (een driehoek omringd in een cirkel)"....geacht...medelid.... eerstvolgend verwachten wij u op onze vergadering op datum van...(de juiste datum weet ik niet meer, doch het moet in de zomer van 1941 of 1942 geweest zijn. Dit wekte echter in die jaren geen verwondering bij ons, omdat hij ooit zelf had toegegeven dat hij in de eerste wereldoorlog, toen de Duitsers oprukten naar Antwerpen, zijn geweer heeft gebroken, en in een rioolkolk heeft gestoken aan het Museum van Schone Kunsten. Ik weet nog dat dat hij dit laffe feit met een zekere trots vermeld. Dit was dus duidelijk vaandelvlucht in het zicht van de vijand, en waarop volgens de militaire wetten de doodstraf met onmiddelijke uitvoering kon toegepast worden. Zo zie je maar door wie men zwartgemaakt kan worden.
|
| Roepnaam |
Braambes |
| Geboren |
24 okt 1899 |
Graauw & Langendam  |
- om 12.00 uur
aangifte door vader Seraphinus, getuigen Petrus Macharius - koopman, Gijsbrecht Strijdonck - kleermaker.
|
| Geslacht |
Mannelijk |
| Overleden |
6 dec 1962 |
Wilrijk (Be) |
| Persoon-ID |
I107 |
Ekerense stam va. ca. 1465 | tak: "de Paal" va. 1793 |
| Laatst gewijzigd op |
24 jan 2021 |
| Vader |
Serafinus van Immerseel, geb. 27 jan 1860, Graauw & Langendam , ovl. 23 nov 1923, Graauw & Langendam (Leeftijd 63 jaar) |
| Verwantschap |
geboorte |
| Moeder |
Anna Maria van Gimst, geb. 20 sep 1859, Graauw & Langendam , ovl. 12 aug 1935, Graauw & Langendam (Leeftijd 75 jaar) |
| Verwantschap |
geboorte |
| Getrouwd |
3 mei 1889 |
Graauw & Langendam |
- Ondertrouw op 21 apr 1889 te Graauw & Langendam.
Bruid was wees ten tijde van huwelijk.
Woonden aan de Havenstraat 32 op de Paal (Graauw & Langedam)
|
| Gezins-ID |
F39 |
Gezinsblad | Familiekaart |
| Gezin |
Lisa de Bakker, geb. 22 jan 1904, Terneuzen , ovl. 13 okt 1977, Antwerpen (Be) (Leeftijd 73 jaar) |
| Getrouwd |
13 sep 1929 |
Graauw & Langendam |
- ondertrouw 24 aug 1929
getuigen: Wilhelmus J.B. van Immerseel - bakker en oom, Alfons de Bakker - broer van bruid
|
| Kinderen |
|
| Laatst gewijzigd op |
24 jan 2021 |
| Gezins-ID |
F52 |
Gezinsblad | Familiekaart |
|
|
